انرژی...

- به نظرم، عشق هم یه نوع انرژیه.

+ ینی می‌گی هیچ‌وقت از بین نمی‌ره؟!

- درسته! انرژی همیشه تو فضا می‌مونه. ممکنه به یه انرژی دیگه تبدیل بشه اما از بین نمی‌ره.

+ نمی‌فهمم! اصن عشق به چی میتونه تبدیل بشه؟

- به نفرت. به حسرت. به خیلی چیزا...

#اچکان

سربازی...

سربازی هیچ پسری را مرد نکرد...

سربازی یعنی بی تفاوت شدن به تنهاییها، ارزوها، دلتنگیها،عاشقیها....

سنگ و سرد که شدی، میگویند مرد شد... .

واقعا اینطوره؟ اینجوری که خیلی ناراحت کننده بنظر میاد...

کوچک اما تاثیر گذار...

هرچه اهداف خود را به قسمت‌های کوچکتر تقسیم کنید ،

مسیری بهتر و راحت‌تر برای رسیدن به آن‌ها خواهید داشت.

(: موفق باشید :)

در انتظار پایان برای شروع دوباره...

گندم های هفت سین

به گندمهای آسیاب گفتند

قصه ی ما گر چه نان نداشت

اما پایانی سبز داشت 

🍃 پایان امسالتون سبز 🍃

خود مراقبتی:)...

مراقب باشید با خودتان چگونه

صحبت می کنید؛

چرا که شما دائما در حال اجرای شنیده‌های خود هستید.

کمک...

سلام به همگی!

بچه ها نظرتون راجع به تحصیل در خارج از کشور چیه؟

ممنون میشم نظراتتونو بهم بگین :)

سپااااس فراوان

بحران...

کتاب و آب، هر دو در بحران هستند،

یکی از کم مصرفی؛

دیگری از پر مصرفی...!

تیکه کتاب...

 بعضی وقتا به آدما حسودی میکنم ما فقط یه بار عاشق میشیم ولی اونا هر چند بار که بخوان میتونند عاشق بشن دوباره و دوباره وقتی قلب اونا بخاطر عشق میشکنه درسته عذاب میکشن ولی بعدا دوباره بهتر میشن برای اونا گذشت زمان مرهمه همه چیزه ولی ما چی؟ ما از درون نابود میشیم قلبمون از تپش می ایسته احساساتمون کشته میشه وحشی میشیم تبدیل به یه هیولا میشیم و خودمونو و همه اطرافیانمون رو نابود میکنیم...

My Heart Is Dead#

دریافت

(و باز هم یکی از آهنگهای «دوست داشتنیه من»...)

خاص...

هرچقدر بشنومش ازش خسته نمیشم...

ازت خیلی ممنونم که اینو خوندی

شاید قدیمی بشی؛اما تکراری؟هرگز!

دریافت

حجم: 8.01 مگابایت

پس فرشته ها چی...؟

...امیدوارم لذت ببرید...

تماشای فیلم فوق العاده ی The Fault In Our Stars به احساس و درکتون نسبت به این قطعه کمک شایانی خواهد کرد ؛)

باب آخر...

وقتش رسید؛

انتظار زیادی کشیدم؛

آنقدر که دیگر دفترم پر شده از خاطرات پشت در ایستادن...

حرف های نگفته ام را گفتم ؛ اما نه به آنکسی که میخواستم...

گفتم،به آیینه ای کی روبه رویم بود.

گفتم،به آتشی که در وجودم بود.

گفتم،به هزار توی افکارم.

گفتم که شب هایم پر ستاره شوند؛

گفتم که روزهایم ابری شوند؛

گفتم که هوایم بارانی شود؛

همه اش خواسته های محال بود... 

رویاهایی که داشتم ، آرزوهایی که در آغوش گرفتم ، چتری که زیر باران بستم.

فهمیدم، دوستانم در خنجر زدن آنچنان مهارت داشتند که دشمنانم نداشتند؛

دشمنانم از جلو میزدند و دوستانم از عقب

هر چند به کام من انتظار کشیدن تلخ شد؛ قبل از اینکه آن در لعنتی باز شود ، لاکن ارزشش را داشت!

فهمیدم!

 آنکس که ، دست نیازمندی به سمتش با شرمساری دراز شده را دوست دارد؛ نه برای کمک کردن ، بلکه برای سیلی زدن به دستان سردش...

دیدن حقیقت تلخ تر از گفتن حرف هایم به خودم بود... و جالب اینجاست که تو چگونه به همه ی آنها دانایی! چقدر حقیقت دیده ای که اکنون این چنان خونسردی؟ تو خود نیز حقیقت هستی لاکن حقیقتی که نمیتوان نه دید و نه شنید.

rex#